Zorgverzekering, czyli ubezpieczenie zdrowotne w Holandii, powinna posiadać każda osoba, która decyduje się tam na pracę. Holenderskie firmy ubezpieczeniowe oferują szeroki wybór dostępnych pakietów – od podstawowej opieki medycznej po pełną opiekę zdrowotną. Mimo, że ubezpieczenie jest wymagane przez holenderskie przepisy, każda osoba przebywająca w Holandii powinna je zorganizować i opłacać we własnym zakresie lub za pośrednictwem swojego pracodawcy. Jednak w przypadku, gdy ubezpieczony posiada roczne dochody niższe niż 28 500 euro, może ubiegać się o dofinansowanie do ubezpieczenia – Zorgtoeslag.
Dobrowolne ubezpieczenie czy obowiązek?
Posiadanie opłaconego ubezpieczenia zdrowotnego to obowiązek nałożony na każdego, kto podjął się pracy w Holandii. Podczas gdy w Polsce środki na ubezpieczenie są odprowadzane bezpośrednio przez pracodawcę, w Holandii to w kwestii pracownika leży wybór firmy ubezpieczeniowej i opłacanie ubezpieczenia. W niektórych firmach istnieje również możliwość wykupienia polisy przez pracodawcę – wtedy jej koszt jest potrącany z wynagrodzenia.
Już w pierwszych dniach pracy warto zatroszczyć się o wykupienie polisy ubezpieczeniowej. Brak ważnego ubezpieczenia zdrowotnego może prowadzić do wysokich kar finansowych nałożonych na podatnika przez urząd. Jeśli poprzez niewiedzę, podatnik nie opłacał ubezpieczenia, powinien jak najszybciej zgłosić chęć jego wykupienia, również za wcześniejszy okres, tj. od momentu rozpoczęcia pracy w Holandii. Urzędy mają możliwość weryfikacji posiadania Zorgverzekering nawet do pięciu lat wstecz. Osoby, które nie miały wykupionego ubezpieczenia oprócz opłacenia kary, są również zobowiązane do uregulowania zaległych składek. Dodatkowo, w przypadku nagłej wizyty u lekarza lub w szpitalu, osoba nieubezpieczona będzie musiała opłacić koszty leczenia z własnej kieszeni.
Dodatek do ubezpieczenia – Zorgtoeslag
Zorgtoeslag – dodatek do ubezpieczenia – przysługuje każdemu, kto ukończył 18 lat, legalnie pracuje na terenie Holandii, a jego roczne dochody nie przekroczyły 28 500 euro. Świadczenie jest wypłacane co miesiąc i można się o nie ubiegać już po pierwszym miesiącu pracy. Natomiast osoby, które nie pobierały Zorgtoeslag na bieżąco, mimo, że im przysługiwał, mogą zwrócić się do urzędu z prośbą o wypłacenie zaległych środków. Taka możliwość istnieje do roku wstecz, dokładnie do daty określonej przez Belastingdienst Toeslagen – urząd odpowiedzialny za przyznawanie i wypłatę środków. Sprawy dotyczące pracy w 2017 roku można było składać do 1 września 2018 r.
Ile wynosi Zorgtoeslag?
Urząd do roku aktualizuje informacje na temat warunków, jakie należy spełniać oraz wysokości dodatku. Jest to stała kwota uzależniona od rocznych dochodów podatnika. Przykładowo, w 2018 roku, maksymalna kwota, jaką można otrzymać do 94 euro dla jednej osoby – jest ona wypłacana, gdy roczne dochody podatnika nie przekraczają 19 000 euro. Przy wyższych dochodach (do kwoty 28 500 euro/rocznie), również można pobierać świadczenie, jednak będzie ono niższe.
Aby obliczyć kwotę, jaką możemy otrzymać, konieczne jest również podsumowanie za ile miesięcy pracy przysługuje nam Zorgtoeslag. W sytuacji, gdy praca nie była wykonywana przez pełny miesiąc, do wypłaty świadczenia kwalifikują się jedynie miesiące, w których ubezpieczony pracował przez co najmniej dwa pierwsze dni. Poniżej na przykładzie pokazujemy, jak wyliczane są miesiące do wypłaty dodatku:
- praca od 1 września do 8 października – otrzymamy dodatek za dwa miesiące,
- praca od 1 września do 5 września – otrzymamy dodatek za jeden miesiąc,
- praca od 1 września do 1 października – otrzymamy dodatek za jeden miesiąc,
- praca od 25 sierpnia do 1 września – nie otrzymamy dodatku.
Podczas pobierania zasiłku na bieżąco, należy niezwłocznie informować urząd o wszelkich zmianach w sytuacji życiowej, które mogą wpłynąć na prawo do zasiłku. Często bywa tak, że urząd dowiaduje się o zmianach nawet kilka miesięcy po ich wystąpieniu. W takiej sytuacji, jeśli okaże się, że dotychczas pobierane środki były niesłusznie przyznawane, konieczne będzie zwrócenie ich do Belastingdienst.
Artykuł powstał przy współpracy z firmą Euro-Tax.pl
